Palmbomen, Bob Marley…eerste kliniek…plons….

Afgelopen vrijdag ben ik aangekomen in ons slaaphuisje op het terrein van het ziekenhuis in Besut. Na alle verhalen die ik van mijn voorgangers (studiegenootjes uit maastricht) had gehoord over smerig en veel dode kakkerlakken en andere insecten was ik op het ergste voorbereid. We werden vrijdagsochtends (=weekend hier) opgehaald met een landrover die ze speciaal voor ons hadden geregeld, vet relax! Hij was een halfuur te laat, maar dat is blijkbaar normaal hier. Na een uurtje kwamen we aan in Besut. Er staat een klein huisje aan de achterkant van het ziekenhuis, het ziekenhuis bestaat uit allemaal losse huisjes, en veel bloemen, best mooi! Ons huisje is verdeeld in 2 delen, waarvan de linkerhelft voor de 4 jongens is en de rechterhelft voor de 12 vrouwelijke studenten. De jongens hebben dus geluk en hebben wat meer ruimte per persoon. Ons deel bestaat uit een voorkamer (waar ons stapelbed staat, de was hangt en een tafel staat met studeerplekken. Daarna kom je in de keuken die helemaal vol staat met potjes, sausjes, brood etcetc. Daarna is rechts de slaapzaal, waar de rest slaapt. Er is ook een klein badkamertje, die doorloopt naar de wc. Als er iemand doucht kun je dus niet naar de wc ;). Er is stromend water, maar dit is schaars en is wel eens “op”, met als gevolg dat Ray gister onder de douche stond en er ineens geen water meer uit de kraan kwam! Gelukkig staat er altijd een emmer met water naast de douche zodat je je shampoo nog wel ff uit kan spoelen ;). Er is trouwens geen warm water, maar vind het eigenlijk wel lekker om koud te douchen hier, het is erg warm, en de deuren en ramen van het huisje zijn allemaal dicht, omdat de moslimmeisjes dan zonder dikke kleren en hoofddoek binnenshuis rond kunnen lopen. Zodra de ze binnenkomen trekken ze al hun gewaden en hoofddoek uit, en gaat hun relaxpakje aan. Ze zien er trouwens heel anders uit zonder hoofddoek ;) en lange kleren…

Na aankomst in Besut zijn we meteen onze spullen gaan pakken, want het was immers weekend en we wilden hiervan gaan genieten op het bountyeiland perhentian kecil!
Dus wij naar het ziekenhuis lopen… er was geen taxi te bekennen. Vrijdag is voor hun de rustdag… dus zijn er ook weinig taxi’s maar misschien in het dorp wel?… we besloten naar het dorpje zelf te lopen… bepakt en bezakt in de brandende zon liepen we naar het dorpje, maar geen taxis te bekennen. Daar aan 3 verschillende mensen gevraagd…maar iedereen stuurde ons de andere kant op. Uiteindelijk helemaal bezweet en verhit hebben we toch een taxi kunnen vinden die ons naar de boot wilde brengen. Je gaat dan op een soort van speedboot naar de eilanden. We moesten nog wel een slaapplek regelen. Gelukkig waren er nog wel een paar kamers vrij, en we hebben voor E 6,50 pp een tweepersoons-chaletje, met airco en eigen badkamer weten te bemachtigen… best te doen toch? Wel al een kakkerlak op onze badkamer gezien . Perhentian Kecil is echt een backpackerseilandje, alleen maar jongeren en ook veel buitenlanders. Je kunt er ook veel westers eten, zoals sandwich, en frietjes. Overdag lekker op het strand gelegen en savonds op het strand bij een tentje in het zand gezeten. Kon bij dat tentje alleen blikjes fris, flessen wodka en monkeyjuice (soort rum) kopen, die je dan zelf kunt mixen. Hebben daar lekker geintegreerd met een aantal zweden en britten. Erg gezellig!
Mijn ontbijtje bestond uit een bananenpannekoek en muesli met joghurt en vers fruit mmmm…. En daarna weer lekker naar het strand… en ben natuurlijk keiverbrand… mijn rug leek wel een koe met al die vegen en vlekken . Om 16u moesten we helaas weer de boot terug nemen. Welke rit een stukje spectaculairder was als de heenrit. We zaten met een stuk of 14 man in een klein plastic bootje, waaraan 2 dikke buitenboordmotoren geplakt waren. De “kapitein” zat met een dikke grijns achter de gashendel het bootje harder en harder op te jagen…we stuiterden over de golven….echt super ritje :) maar dacht af en toe dat het bootje het niet meer aan zou kunnen ;).

Daarna weer back to reality. We kwamen zaterdag avond weer aan bij het ziekenhuisje, en de meiden waren aan het koken dus kregen meteen vanalles te eten (superlief!). Een soort van nasi en gefrituurde ballen met sardientjes erin. De mensen eten hier met hun handen trouwens! Twee meiden hadden dienst op de eerste hulp vanavond dus zijn we daarmee mee gaan kijken. Kunnen natuurlijk moeilijk met de patient praten, maar heb zelfs nog een hechting gedaan en Ray heeft 2 infusen geprikt! Het werkt daar hetzelfde als in Nederland alleen wat chaotischer: alles bevindt zich in 1 grote kamer (met bedden waar dan een gordijntje tussen kan worden gedaan) in plaats van losse kamertjes. De patienten worden eerst getriageerd (ernst bepaald) en daarna moeten ze buiten wachten tot ze geroepen worden. Alle medische verslagleggen moet trouwens in het engels! Vlak voordat de dienst afgelopen was, kwam er een vrouw binnen met een kakkerlak in het oor! Lijkt me echt verschrikkelijk. Ze zijn denk ik wel een uur bezig geweest om het beestje schilletje voor schilletje met tangetjes en water spuiten er uit te krijgen…bahbah. Maar echt wel leuk om tussen de studenten te zitten, ze kunnen redelijk engels dus als je langzaam en simpel engels praat kunnen ze je wel verstaan. Wel vaak misverstanden… waar ze dan zelf heel hard om kunnen lachen ;). Ze vertellen ons over geneeskunde in Maleisie, over de islam en over hun familie, en wij vertellen hun over Nederland.

De volgende dag hadden we onze eerste dag in het ziekenhuis, sochtends gingen we naar een kliniek ergens in een dorpje (weet niet meer welk). Ik heb meegelopen bij de kindervaccinatieafdeling en familyplanning. Vaccinatie gaat hier bijna hetzelfde als in Nederland, alleen worden de kinderen hier ook ingeent tegen TBC en hepatitis B. Familyplanning houdt in dat alle zwangere vrouwen voorlichting krijgen over anticonceptie. Smiddags hebben we een kijkje genomen bij de fysiotherpaie in Besut zelf. Ze gebruiken hier onder andere kaarsvet bij de fysiotherapeutische behandeling (icm hotpacks).. verder niet veel verschillend van hier.

Vandaag hadden we een vrije dag vanwege de verjaardag van Mohammed, dus hebben we met onze studiegenootjes een waterval bezocht. Na een ware jungle tocht kwamen we bij een riviertje. De meiden van onze groepen sprongen daar dus met hun kleren en al in! Wij hadden natuurlijk geen schone kleren meegenomen dus hebben het gehouden bij pootjebaden. Daarna gingen we picknicken, ze gingen gewoon in het water zitten eten!!! (als het lukt plaats ik een foto daarvan ;)). Hier heb ik nog een hele domme actie begaan… heb namelijk mijn fototoestel in het water gegooid…. Gelukkig heb ik de fotos van die dag er nog wel vanaf kunnen halen… maar het schermpje is kapot . Als ik weer terug ben in Khota Baru maar kijken of ik hem kan laten maken…

Maar over het algemeen vermaak ik me prima dus…heb me al redelijk aangepast: maak gebruik van de “gatwc” en eet kip met botjes (daar heb ik normaal echt een hekel aan haha, maar hier heb ik geen keus). Ben gewend aan de katten met halve staarten (zal wel genetisch bepaald zijn) en kijk niet meer op als iemand op straat heel hard rochelt.
Verder gewoon lekker genieten van het eten, de mensen, de natuur en natuurlijk de zon hier!

Mariella